New Zealand. South Island. Dzień 4. Hokitika - Franz Josef Glacier - Haast.

Start: Hokitika
Stan licznika na początku trasy 410535km
Stan licznika na koniec dnia: 410846km
Dystans przejechany: 311km
Dystans całkowity: 911km 
Koniec trasy: Haast

NZ-Day 4. Hokitika to Haast.

 

Dzień zaczynamy w pochmurnym Hokitika. Miała to być krótka wizyta w centrum miasta, ale na skutek awarii akumulatora w jednym z samochodów nasz pobyt nieco się przedłużył. W międzyczasie odwiedzamy Kiwi National Centre i kilka stacji obsługi samochodów. Dosyć szybko znajdujemy kable zapłonowe, Arek wykorzystuje zapasowy akumulator do odpalenia maszyny i jedziemy dalej.

 
Welcome to Hokitika

  
 Wieża zegarowa w Hokitika

i pomnik w centrum

Festiwalowy Mural



The National kiwi Centre w Hokitika - tu widzieliśmy jedynego żywego ptaka Kiwi
 

W drodze do Franz Josef Glacier pada prawie cały czas (z różnym natężeniem). Pogoda przypomina polskie deszczowe lato (nic dziwnego, Nowej Zelandii najbliżej do antypodów Polski). Po kilku godzinach jazdy niebo się przeciera i okazuje się, że nocleg w Hokitika i przygoda z samochodem pozwoliły nam dojechać do Franciszka Józefa dokładnie w momencie kiedy Słońce wychodzi zza chmur. 
W miasteczku o tej samej nazwie organizujemy się z Arkiem do wyprawy na lodowiec, który jest największą atrakcję tego rejonu. Przygotowania wyglądają całkiem poważnie, ale wkrótce okaże się, że trasa w pobliże lodowca to właściwie niezbyt trudny marsz z kilkoma przeskokami przez górskie strumienie. Całość w dwie strony trwa nie dłużej niż półtorej godziny. Widoki jednak są majestatyczne, robimy zdjęcia wszystkiemu co nas otacza. Jęzor lodowca jest całkiem wysoko i mimo całej wyprawy nadal mamy do niego jakieś 700metrów. Wracamy na parking, namawiamy dziewczyny do spaceru i sami zostajemy w samochodach na parkingu. Czas na chwilę spokoju i jedzenie, do którego jeszcze dzisiaj się nawet nie zbliżaliśmy.  

 Franz Josef Glacier. Galeria Foto.

 i to co po drodze...

 a oto sam Franciszek Józef - Lodowiec

 ja

i Arek

 Górski potok

i wodospad

   

Po powrocie dziewczyn ruszamy w dalszą drogę, mijamy zjazd na parking do Fox Glacier i zatrzymujemy się gdzieś w polu, przy drodze z widokiem na Mt Cook - najwyższy szczyt Nowej Zelandii. Nie do końca wiem, który to szczyt, ale wierzę, że jest na jednym ze zdjęć poniżej.  

 Gdzieś tu jest Mt Cook - najwyższy szczyt Nowej Zelandii (3724 m n.p.m)

 

 

 



Nim dojedziemy do Hast zatrzymamy się jeszcze w punkcie widokowym Knighst Point Lookout, na krótki odpoczynek i pogadanki. Tutaj atakują nas po raz pierwszy małe muszki, których nie widać, ale które dosyć boleśnie gryzą nas z każdej możliwej strony i które dzadzą nam się jeszcze we znaki. Małe latające skurczybyki...

 

 Knighst Point Lookout

Powoli zachodzi Słońce

 



Do Haast dojeżdżamy w swoim stylu,...jako ostatni. To bardziej hostel dla bakpakersów z miejscami postojowymi dla kamperów niż prawdziwy kamping, ale ma swoje atuty. Na miejscu jeszcze kilka minut gram z chłopakami w piłkę, kolacja, szybka toaleta na koniec... To pierwszy dzień, w którym odczuwam lekkie, ale jednak zmęczenie... Nic to jednak, w nocy ma być tylko +6 stopni (dla mnie to już prawie extremal :-))  

 Dzień kończymy na bekpakerskiej stołówce, gdzie dominują głównie podstarzali niemieccy single, którzy nadal pewnie wierzą w swoją młodość. I dobrze... prawda jest jednak taka, że jedyny powiew młodości tutaj to urwisy, które podróżują z nami...

 

pozdrawiamy!