Kata Tjuta - atrakcyjna geologicznie siostra w cieniu swojego mitycznego brata

Kontekst osobisty:

Iść, ciągle iść w stronę Słońca… 

Na horyzoncie Kata Tjuta - widok z lotu ptaka.

W centrum kadru zarys miejscowości Yulara - miejscowości zbudowanej specjalnie na potrzeby obsługi lokalnego ruchu turystycznego.

Ciekawostka:

Przeczytałem gdzieś, że formacja Kata Tjuta przypomina z oddali leżącą kobietą. Pomyślałem sobie w pierwszym momencie, że to kolejny z tanich bajerów dla turystów. Jednak jak patrzę na zdjęcie, które zrobiłem z samolotu - przyznaje rację.

Fakty:

• Nazwa: Kata Tjuta (znane także jako Olga, ang. The Olgas). Aborygeńska nazwa Kata Tjuta oznacza dosłownie „wiele głów”. Europejska nazwa Olga została nadana temu miejscu przez brytyjskiego podróżnika Ernesta Gilesa na cześć królowej Wirtembergii Olgi Nikołajewny Romanowej w październiku 1872 roku.

• Obiekt: grupa 36*⁾ monolitów znajdujących się w Australii na terenie Parku Narodowego Uluru - Kata Tjuta National Park. *⁾ Przyznaję szczerze, że nawet na zdjęciach satelitarnych nie jestem w stanie zweryfikować tej liczby. Internet podaje różne, ja zaufałem geologom.

• Skojarzenia: Obiekt w powszechnej świadomości i pop kulturze nie jest szerzej znany.  

    

Trochę jak w tytule posta. Kata Tjuta jest drugim planem dla Uluru, ale chyba niesłusznie...

• Lokalizacja: Terytorium Północnego około 30 kilometrów w linii prostej na wschód od Uluru.
• Wiek formacji: około 600mln lat (na podstawie ostatnich datowań metodą rubidowo-strontową RB/St)
• Wysokość mierzona od poziomu terenu: najwyższa z kopuł formacji wznosi się na wysokość około 546 m nad poziom pustyni (1066 m nad poziom pustyni). Uwaga: Polska Wikipedia jest w tym punkcie niespójna z oficjalnymi danymi dostępnymi na stronie Parku.
• Powierzchnia formacji: ca. 21.68 km²
• Kolor: Jaskrawo pomarańczowo-czerwony odcień, z którego znane są obydwie formacje (Uluru i Kata Tjuta) wynika z patyny powstałej na wierzchniej warstwie skały pokrytej tlenkiem żelaza.
• Oddanie prawa własności Uluru przez rząd Australii miejscowym aborygenom, plemieniu Anangu – 1985rok. Plemie oddało następnie teren rządowi w 99-letnią dzierżawę (jako część jednego parku, prawa przekazano razem z Uluru)
• Wpisanie na listę światowego dziedzictwa Unesco: 1987rok (razem z Uluru)
• Koszt biletu wstępu na teren parku: W ramach biletu do Uluru – Kata Tjuta National Park. Koszty w poprzednim poście.

Kontekst religijny:

Według wierzeń miejscowych plemion Kata Tjuta, tak samo jak Uluru jest miejscem świętym, w którym często odprawiane były rozmaite ceremonie. Między innymi było to miejsce publicznych sądów i często publicznego wykonania wymierzonych kar. Według jednej z legend na szycie kopuł Kata Tjuta żyje wielki Wąż - król Wanambi, o którym mówi się, że schodzi z góry w czasie pory suchej. Ale po co schodzi? No właśnie. Schodzi po to, aby ukarać tych, którzy popełnili na dole złe uczynki. W pradawnych przekazach pojawiają się wierzenia, że oddech Wanambi jest w stanie zamienić podmuch wiatru w huragan. 

Kontrowersje (?):
 
Brak. W internecie można przeczytać, że większość mitologii otaczającej to miejsce nie jest ujawniana osobom postronnym, a w szczególności kobietom. Zgodnie ze zwyczajem, jeśli kobiety dowiedzą się o "męskich sprawach" są podatne na gwałtowne ataki, a nawet śmierć. Aborygeni z Anangu wierzą, że wielkie skały Kata Tjuta są domem dla energii ducha z Czasów Snu/Marzeń (Dreamtime). Aborygeni wierzą, że w mitologicznym czasie snu bóstwa i przodkowie ukształtowali ich doczesny świat. Od 1995 roku miejsce to jest ponownie wykorzystywane do ceremonii kulturalnych.

Galeria Foto:

 Kata Tjuta - Galeria Foto

Epilog:

Kilka osób, z którymi rozmawiałem zgodnie twierdzi, że Kata Tjuta oferuje więcej niż powszechnie znane Uluru. Na pewno trzeba tam pojechać będąc już na miejscu. 

 Na szczęście nie trzeba mieć dylematów. Obydwie formacje da się zobaczyć w ramach jednego wypadu.

Kata Tjuta oferuje brak wyraźnych ograniczeń w zwiedzaniu i dwie trasy piesze, które osobiści polecam. Jedną z nich jest kilkukilometrowy spacer widokową Doliną Wiatrów (Valley of the Winds). 

Spacer Doliną Wiatrów 

Druga trasa prowadzi do wnętrza malowniczego Wąwozu Olga. Wąwóz leży między dwiema masywnymi kopułami Kata Tjuta. Według przewodnika szlak pieszy prowadzi do krańca ściany urwiska, w którym płynący strumyk utworzył skalne jeziorko (jeziorka i strumyka nie stwierdziłem - vide zdjęcie poniżej).
  

 Wiele wskazuje na to, że faktycznie tutaj może być strumyk (przynajmniej okresowo)

Pozdrawiam,

PB